تفاوت قند های احیا کننده و غیر احیا کننده در چیست؟
قندهای احیا کننده و غیر احیا کننده، دو نوع قند با خواص متفاوت هستند. قندهای احیا کننده، قندهایی هستند که حاوی کربن آنومر آزاد هستند، در حالی که قندهای غیر احیا کننده حاوی کربن آنومر آزاد نیستند. کربن آنومر، کربنی در قند است که در آن اتم کربن به یک گروه آلدئید یا کتون و یک گروه هیدروکسیل متصل است.
قندهای احیا کننده می توانند یون های فلزی مانند مس دو ظرفیتی (Cu2+) را در محیط قلیایی احیا کنند. این واکنش باعث می شود که یون مس دو ظرفیتی به یون مس یک ظرفیتی (Cu+) تبدیل شود. یون مس یک ظرفیتی بسیار پایدارتر از یون مس دو ظرفیتی است و بنابراین به صورت رسوب قرمز آجری رنگی در می آید.
قندهای غیر احیا کننده نمی توانند یون های فلزی را در محیط قلیایی احیا کنند. این به این دلیل است که کربن آنومر آزاد ندارند و بنابراین نمی توانند الکترون اهدا کنند.
نمونه هایی از قندهای احیا کننده عبارتند از:
- گلوکز
- فروکتوز
- مالتوز
- گالاکتوز
نمونه هایی از قندهای غیر احیا کننده عبارتند از:
- ساکارز
- لاکتوز
- مالتوتریوز
- سلولوز
قندهای احیا کننده در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی نقش دارند، مانند تولید انرژی و سنتز DNA. همچنین در صنایع غذایی و داروسازی کاربردهای زیادی دارند.
در اینجا چند تفاوت کلیدی بین قندهای احیا کننده و غیر احیا کننده آورده شده است:
| ویژگی | قندهای احیا کننده | قندهای غیر احیا کننده |
|---|---|---|
| کربن آنومر آزاد | دارد | ندارد |
| توانایی احیا یون های فلزی | دارد | ندارد |
| واکنش با محلول بندیکت | مثبت | منفی |
| واکنش با محلول بارفورد | مثبت | منفی |
| واکنش با محلول تولینز | مثبت | منفی |
| کاربردها | بیولوژیکی، غذایی، دارویی | غذایی، دارویی |
بدون دیدگاه