عضله ی مصنوعی


ساخت بازوی الکترو مکانیکی در ابعاد نانو که می‌تواند ۱۶۵ برابر وزن خودش را بلند کند.

دانشمندان یک راه ساده و ارزان برای ساخت یک بازوی الکترومکانیکی در ابعاد نانو کشف کرده‌اند که وزنی در حدود ۱.۶ میلی‌گرم دارد و می‌تواند ۲۵۶ میلی‌گرم را بلند کند.

قدرت آن از یک فرآیند شامل داخل کردن و حذف کردن یون‌ها در بین لایه‌های نازک مولیبدن دی سولفید (MoS2) که یک ترکیب کریستالی غیر ارگانیک است، ناشی می‌شود. این نوع جدید از بازوهای جابجاگر است که مانند یک عضله عمل می‌کند و انرژی الکتریکی را به مکانیکی تبدیل می‌کند.

ساخت نانو دستگاهی که می‌تواند 165 برابر وزن خودش را بلند کند.

کنترل پذیری کامل سیستم
با تغییر جهت ولتاژ، جهت جابجایی سیستم تغییر می‌کند.

یکی از پژوهشگران این پروژه می‌گوید: (( ما فهمیدیم که با اعمال مقادیر کمی ولتاژ، این اختراع می‌تواند جسمی را که بسیار سنگین‌تر از خودش است، بلند کند. این کشف مهمی در زمینه‌ی جابجاگر‌های الکتروشیمیایی است. جابجاگر‌ها کاربردهای زیادی در سیستم های الکترومکانیکی و روباتیک دارند. آن‌ها در کاتتور(استفاده در پزشکی)‌های قابل هدایت، بال‌های هواپیما که می‌توانند با شرایط محیطی تطبیق یابند و توربین‌های بادی‌ای که دراگ(drag) را کاهش می‌دهند، کاربرد دارند.

مولیبدن دی سولفید(MoS2) یک ماده معدنی طبیعی است که معمولا در موتورها به عنوان روان‌کننده کاربرد دارد. این ماده ساختاری لایه لایه مانند گرافیت دارد که پیوند‌هایی مستحکم در لایه‌ها و پیوند بین‌لایه‌ای ضعیفی دارد. به همین دلیل، تک‌لایه‌های MoS2 با فرآیند‌های شیمیایی به راحتی قابل جدا سازی هستند.

این [نانو] صفحات در حلال‌هایی مانند آب معلق می‌مانند. این نانوصفحات می‌توانند با داخل کردن محلول درون یک ماده‌ی انعطاف پذیر و تبخیر حلال، دوباره به شکل توده در بیایند. این صفحات توده شده با رسانایی زیادی دارند و می‌توانند به عنوان الکترود(همانند الکترود باتری‌ها) استفاده شوند. ورود و خروج یون‌ها منجر به انبساط و انقباض نانوصفحات می‌شود که در نهایت منجر به نیروی سطحی می‌شود. این نیرو باعث حرکت ماده‌ی انعطاف پذیر می‌شود.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

19 + هشت =